De bouw is begonnen… de camping draait door
Zondag 18 juli 2010
De tijd gaat snel en er gebeurt heel veel in de laatste weken. Zoveel dat we nauwelijks
tijd hebben gehad om verslag te doen van alles.
Om te beginnen is Casa do Rafael op vrijdag 2 juli opgeleverd door de aannemer.
Het was een zenuwenperiode, want op 3 juli moest het huis klaar zijn voor de volgende vakantiehuurders.
Wekenlang hadden we er op gehamerd dat het op tijd klaar moest zijn. Het zou in
eerste instantie 17 juni worden opgeleverd. Maar dat lukte de aannemer niet, het werd 1,5 week later.
In de tussentijd dat hij er bezig was zijn wij alvast begonnen met het opruimen
van de puinzooi die overal in en om het huis verspreid lag. Bert is daarna meteen
begonnen met schilderen van de binnenmuren. Maar dat was erg veel werk, omdat net
in de dagen dat het dak er compleet af was, ergens in juni, er een regenbuitje was geweest.
Dus zaten er dikke leemstrepen (de muren zijn van leem) langs de muren!
Die moesten eerst schoongemaakt, voordat de verf kon dekken.
Ook had de aannemer de balken i.p.v. van wit zoals ik voorgesteld had, allemaal zwart geschilderd.
Dus ook die moesten allemaal overgeschilderd. Enfin, Bert is 1,5 week aan het schilderen geweest
en er is 50 liter(!) muurverf opgesmeerd.
Ondertussen hebben we ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om de woonkamer een nieuw
gezicht te geven door wat nieuwe meubels te plaatsen.
En het resultaat mag er wezen, kijk maar op de foto's!
Na 3 juli konden we onze aandacht weer richten op onze eigen bouw. Want daar gaat het 'rapido'.
Ondanks het feit dat het soms 'muito calor' was, werken de mannen erg hard door.
Inmiddels zijn de dakbalken gebracht, geschilderd en geplaatst, zijn de schroten ertegen
aangezet en ligt de isolatie op het dak.
Op 6 juli werd het hout gebracht
Voor het schilderen is een groot zeil over de muren gespannen om een beetje broodnodige
schaduw te krijgen.
Toen de balken eenmaal geplaatst konden worden was het een geroep van jewelste.
Iedereen riep maten naar elkaar: 'setenta e dois' , 'trenta e um', 'oitenta e novo!'
op zo'n moment hou je je hart vast, wanneer je weet dat portugezen niet kunnen rekenen.
Maar op een of andere manier liggen ze op het einde toch allemaal keurig
gerangschikt en op hun plek.
De isolatie ligt op het dak.
Ook de veranda krijgt ineens zijn contouren. Binnenkort kunnen we eronder zitten!
En ineens krijgen we het gevoel dat we ook een echt huis hebben! Hier zie je foto's
van de binnenkant in de kamer.
....wordt vervolgd....